IPISD MODELİ
Öğretim Sistemleri Gelişimi için Servis Arası Hizmet Prosedürleri (IPISD) modeli, isminden de anlaşılacağı gibi, Birleşik Devletler militan hizmetlerinin ortak çabasıdır. Ordu, Denizciler, Deniz Kuvvetleri ve Hava Kuvvetleri, bu modeli öğretimsel gelişime ortak bir yaklaşım kullanmak amacıyla yarattı. Motivasyon, ortak kalkınma çabalarını kolaylaştırmak ve ordudaki farklı branşlarda öğretimsel gelişim yapan yüklenicilerle iletişimi geliştirmek oldu. Her hizmetin altta yatan kaygısı, etkili öğretim geliştirmek için titiz bir prosedüre sahip olmaktı. IPISD modelini oluşturmaya çok sayıda personel katkıda bulunmuştur. Ancak, bu modelle en çok ilişkilendirilen isim Robert Branson’dur.
IDI modeline benzer şekilde, IPISD modelinin birkaç detay seviyesi vardır. En sade şekilde beş aşaması vardır: Analiz, Tasarım, Geliştirme, Uygulama ve Kontrol. Bu aşamalar, yüzlerce alt basamağa ayrılabilecekken 20 aşamaya ayrılır. Aslında, IPISD modeli genellikle mevcut olan kimlik işleminin en ayrıntılı modellerinden biridir. Dört cilt seti olarak yayınlanmıştır (Branson, 1975) ve Ulusal Teknik Bilgi Servisi’nden (Branson, 1975) sipariş edilebilir ve Ulusal Teknik Bilgi Servisi’nden (NTIS) ya da Eğitim Kaynakları Bilgi Merkezinden alınabilir (ERIC)
Öğretim sistemlerinin geliştirilmesi için Interservice’den yeniden yayınlanmıştır. Çünkü bu modeldeki tüm adımların ayrıntılı bir açıklaması bu anketin kapsamı dışında olduğundan, sadece faz seviyesinde inceleyeceğiz. Okuyucu, IPISD yaklaşımının özellikle askeri eğitim için tasarlandığını akılda tutmalıdır. Diğer modellerin çoğu daha geniş bir kullanım alanı yelpazesine sahiptir. IPISD’nin daha dar odağı hem bir nimet hem de bir baldır. IPISD’nin daha dar odağı hem bir nimet hem de bir baldır. Onun erdem içerdiği son derece ayrıntılı şartname seviyesidir. Bununla birlikte, bu spesifikasyonun fiyatı, belirli prosedürlerin çoğunun diğer ortamlara genellenememesidir.
IPISD aşaması (analiz), askeri personelin iş başında gerçekleştirdiği görevlerin şartnamesini gerektirir. Bilinen veya edinilmesi kolay olan görevler çıkarılır ve talimat gerektiren görevlerin bir listesi oluşturulur. Görevler için performans seviyeleri ve değerlendirme prosedürleri belirlenir ve belirlenen görevlerin herhangi birinin dahil olup olmadığını belirlemek için mevcut kurslar incelenir. Daha sonra, mevcut gereklilikleri yerine getirmek ya da yeni bir rota planlamak için mevcut kursu değiştirmek için bir karar verilir. Daha sonraki durumda, mevcut bir parkurun parçaları yenisi için uyarlanabilir. Birinci aşamadaki son adım, talimat için en uygun alanı belirlemek; yani okul veya yerleşik olmayan öğretim.
İkinci aşama (tasarım), iş görevlerinin, zihinsel yetenekler, fiziksel beceriler, bilgi ve tutumlar gibi ilgili öğrenme öğesi tarafından sınıflandırılan öğretim sonuçlarına göre düzenlenmesi ile başlar. Testler, nüfusun bir örneği üzerinde üretilir ve onaylanır ve öğretimsel amaçlar davranışsal olarak yazılır. Daha sonra, tipik öğrencilerin beklediği giriş davranışı belirlenir, ardından dizinin tasarımı ve dersin yapısı takip edilir. Tasarım özellikleri daha sonra sürecin o aşamaya yönlendirilir.
Prototip malzemelerin geliştirilmesi, modelin üçüncü aşamasında ortaya çıkar. Geliştirme, uygulamaya dahil edilmek üzere etkinliklerin ve etkinliklerin bir listesini belirleyerek başlar. Medya daha sonra seçilir ve bir ders yönetim planı geliştirilir. Mevcut öğretim materyalleri, uygunlukları açısından gözden geçirilir ve eğer uygunsa, kurs için kabul edilir veya uyarlanır.
Daha sonra gerekli olan yeni malzemeler üretilir ve tatmin edici öğrenci performansı ve sistem performansı elde edilene kadar tüm paket sahada test edilir ve revize edilir. Geliştirme aşaması, tüm kurs paketinin, modelin 4. aşaması olarak geniş ölçekli uygulama için hazır olduğunda sona ermektedir.
Dördüncü aşama (uygulama), paket yöneticilerinin seçilen sitelerin içerik eğitimini nasıl kullanacaklarına dair eğitimi içerir. Talimat daha sonra yapılır ve değerlendirme verileri hem öğrenci hem de sistem performansı üzerinde toplanır.
Beşinci aşama (kontrol) IPISD modelinin son aşamasıdır. İç değerlendirme, her teklifin ardından sistemi geliştirmek için küçük çaplı değişiklikler yapması beklenen “çevrimiçi” personel tarafından gerçekleştirilir. Çevrimiçi personel de değerlendirme sonuçlarını merkezi bir yere iletiyor. Dış değerlendirme, derhal düzeltme gerektiren temel eksikliklerin tespit edilmesine yönelik bir ekip çalışmasıdır. Dış değerlendirme aynı zamanda ders mezunlarını gerçek dünya performansını değerlendirmek için şantiyeye kadar takip eder. Sahada yapılacak olan değişiklikler de, derste gerekli revizyonları belirlemek için izlenir. Böylece, beşinci aşamadaki vurgu, kalite kontrol ve uzun bir süre boyunca eğitimin uygunluğu üzerinedir.
IPISD modelinin en büyük gücü, kimlik süreci boyunca takip edilecek prosedürlerin kapsamlı spesifikasyonudur. Başlıca sınırlılıkları, dar öğretim odağı ve kimliğe lincar yaklaşımıdır. Ayrıca, belirlediği analiz ve reçete seviyesi sadece yoğun personel tarafından yüksek finanse edilen bir kuruluş tarafından yapılabilir. Bu modelin kullanılması uzun vadede önemli bir kaynak taahhüdü gerektirir. IPISD modeli, ordunun, hükümetin ve büyük iş eğitimi programlarına sahip birkaç büyük şirketin dışında çok az fayda sağlayacak. Yine de, eğitim geliştiricileri olmak için eğitim gören öğrenciler için mükemmel bir referanstır. Berkowitz ve O’Neil (1979), IPISD modeli için ek ilgili kaynakların açıklamalı bir bibliyografyasını hazırladılar.
Kaynakça :
Kent L. Gustafson, Robert Maribe Branch (May,1997), Survey of Instructional Development Models (Pages: 62 – 65) – Erişim Tarihi: 07.05.2018 – https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED411780.pdf